Wizyta w krainie ochry. Roussillon – niezwykłe miasto ceglanego barwnika

Piękno Prowansji ma wiele imion. Zakochują się w niej autorzy tanich romansów, ale była też inspiracją dla największych impresjonistów. Wyświechtane pejzaże z polami lawendy w tle, a jednocześnie warte fortunę prace Cezanne’a czy Gaugain’a.

Piękno zbanalizowane, przenika się z tym okrytym nimbem tajemnicy odkrycia. Wśród prowansalskich miasteczek, to drugie znajduje się w małym, pomarańczowym Roussillon.

Do miasteczka (które czasami bywa pomijane w przewodnikach) “stopowaliśmy” z Grenoble niemal cały dzień. Dla zmotoryzowanych, ukryta pośród wzgórz wioska nie jest jednak problemem. To zaledwie niecałe 50 kilometrów z Avignon. Przez wieki, tutejsi mieszkańcy parali się osobliwym zajęciem. Znajdowały się tu złoża rdzawo – ceglanego barwnika. Ochry.

Roussillon wygląda jakby zostało kiedyś całe zanurzone w malarskim wiadrze pełnym pomarańczowej farby.

Ale legenda chce inaczej, trochę romantyczniej. Guillaume de Cabestan był młodym trubadurem, kiedy poznał zaniedbywaną żonę lokalnego dzierżawcy. Ten gdy dowiedział się o romansie, zabił muzyka, a zrozpaczona kochanka rzuciła się z klifu. Jej krew spowiła okoliczne wzgórza. Tak pozyskany koloryt, od XVII wieku wykorzystywany był dla celów przemysłowych, głównie w kosmetyce. Od kilkudziesięciu lat naturalne barwniki zastępowane są syntetycznymi, a znaczenie ochry w Roussillon przeniesione zostało na turystykę. Teraz można zwiedzać tu specjalnie przygotowaną trasę przebiegającą niezwykłym kamieniołomem. Nawet drzewa, otaczające miasto spowite są pomarańczową mgiełką.

Miasteczko pełne jest kafejek i galerii miejscowych artystów. Rdzawe domy razem z błękitem nieba i zielenią lasów wypełnią nie jedno marzenie o Prowansji. Zarówno to, amatorów ckliwych romansów jak i poszukiwaczy czegoś “innego”. Ochrowy pomarańcz pozostaje w pamięci znacznie dłużej, niż tylko do momentu strzepania pyłu z butów.